ได้

ก. รับมาหรือตกมาเป็นของตัว เช่น ได้เงิน ได้ลูก ได้แผล; ใช้ประกอบท้าย

คำกริยามีความหมายต่าง ๆ แล้วแต่ความแวดล้อม คือ อาจ, สามารถ, เช่น เดินได้ เขียนได้; สำเร็จผล เช่น สอบได้; อนุญาต เช่น ลงมือกินได้ ไปได้; (ไว) คำช่วยกริยาบอกอดีต เช่น ได้กิน ได้ไป; เรียกเงินหรือสิ่งที่ได้มาว่า เงินได้ รายได้. ได้กัน ก. ได้เป็นผัวเมียกัน. ได้การ ว. ใช้ได้, ได้ผล. ได้แก่ สัน. คือ, เท่ากับ, เช่น หนังสือสำหรับค้นความหมายของคำที่เรียง ลำดับตามตัวอักษร ได้แก่พจนานุกรม. ได้แกงเทน้ำพริก (สำ) ก. ได้ใหม่ลืมเก่า. ได้ความ ก. ได้เรื่อง, ได้การ. ได้คิด ก. รู้สึกผิดชอบชั่วดี, กลับรู้สึกสำนึกตน, กลับคิดได้. ได้คืบจะเอาศอก (สำ) ต้องการได้มากกว่าที่ได้มาแล้ว. ได้ใจ ก. เหิมใจ, ย่ามใจ, ชะล่าใจ, กำเริบ. ได้ช่อง, ได้ท่า ก. ได้โอกาส. ได้ชื่อ ก. ขึ้นชื่อ, มีชื่อเสียง. ได้ดิบได้ดี (สำ) ได้ดี. ได้ท้าย ก. ได้ผู้หนุนหลัง. ได้ที ก. เป็นต่อ, ได้โอกาส, ได้ช่อง, ได้เปรียบ, เช่น ได้ทีขี่แพะไล่. ได้ที่ ก. ถึงที่เหมาะ, ถึงที่กะไว้, พอดี. ได้ทีขี่แพะไล่ (สำ) ก. ซ้ำเติมเมื่อผู้อื่นเพลี่ยงพล้ำลง. ได้ยิน ก. รับรู้เสียงด้วยหู. ได้ราคา ก. ขายได้เงินมากกว่าที่คาดไว้. ได้ฤกษ์ ก. ถึงเวลาอันเป็นมงคล. ได้สติ ก. ได้คิด, กลับระลึกขึ้นได้, กลับรู้สึกตัวได้; ฟื้นคืนสติ; (ปาก) ใช้ ในความปฏิเสธหมายความว่า ไม่ดี ใช้การไม่ได้ ในคำว่า ไม่ได้สติ. ได้ส่วน, ได้ส่วนสัด ก. ได้ขนาดที่พอเหมาะพอดี. ได้เสีย ก. ร่วมประเวณี; ได้เงินเสียเงิน, ได้ผล. ได้เสียกัน ก. เป็นผัวเมียกันแล้ว. ได้หน้า ว. ได้เกียรติ, ได้ชื่อเสียง, ได้หน้าได้ตา ก็ว่า. ได้หน้าลืมหลัง ก. หลง ๆ ลืม ๆ.