- โหด
- ๑(โบ) ว. ไร้, ไม่มี, เช่น นกไร้ไม้โหด, ยากไร้ เช่น เพราะเห็นกูโหดหืน แลดูแคลนกูกลใด ด่งงนี้. (ม. คำหลวง มัทรี). ๒ ว. ชั่ว, ร้าย, เช่น ใจโหด; (ปาก) ยากมาก เช่น ข้อสอบวิชานี้โหด; เข้มงวด มาก เช่น ครูคนนี้โหด. โหดร้าย ว. ร้ายกาจ. โหดเหี้ยม ว. ดุร้ายทารุณ, เหี้ยมโหด ก็ว่า.
Thai dictionary (พจนานุกรมไทย). 2014.
