โภค\-

[โพก, โพคะ-, โพกคะ-] น. สมบัติ เช่น ถึงพร้อมด้วยโภคะ. ก. กิน,

ใช้สอย. (ป., ส.). โภคทรัพย์ [โพกคะ-] น. ทรัพย์สิ่งของที่ใช้อุปโภคบริโภค. โภคภัณฑ์ [โพกคะ-] น. เครื่องอุปโภคบริโภค. โภคยทรัพย์ [โพกคะยะ-] (กฎ; เลิก) น. สังหาริมทรัพย์ซึ่งเมื่อใช้ย่อม เสียภาวะเสื่อมสลายไปในทันใดเพราะการใช้นั้น หรือซึ่งใช้ไปในที่สุด ย่อมสิ้นเปลืองหมดไป.