- โฉม
- ๑น. รูปร่าง, ทรวดทรง, เค้า, เช่น เนื้อชาววังใช้ช้า โฉมใช่โฉมคนค้า หน้าใช่หน้า กริกกริว. (ลอ). ว. งาม. โฉมงาม ๑ น. รูปงาม. โฉมฉาย, โฉมฉิน, โฉมเฉิด น. รูปร่างงามเปล่งปลั่ง, รูปร่างงามสง่าผ่าเผย. โฉมเฉลา น. รูปร่างหล่อเหลา, หญิงงามหล่อเหลา. โฉมตรู น. รูปงาม, หญิงงาม. โฉมยง น. รูปร่างงามสง่า เช่น หนุ่มน้อยโสภาน่าเสียดาย ควรจะนับว่าชาย โฉมยง. (อิเหนา), หญิงงามสง่า เช่น พระเพื่อนโฉมยงหย้อง อยู่เพี้ยงดวงเดือน. (ลอ). โฉมศรี น. รูปเป็นสง่า. โฉมหน้า น. เค้าหน้า; เค้าที่คาดว่าจะเกิดในภายหน้า เช่น โฉมหน้าการเมือง ยุคใหม่. ก. บ่ายหน้า. ๒ น. ผักโฉม. (ดู กระโฉม).
Thai dictionary (พจนานุกรมไทย). 2014.
