โง่

ว. เขลา, ไม่ฉลาด, ไม่รู้.

โง่แกมหยิ่ง (สำ) ว. โง่แล้วยังอวดฉลาด, อวดดีทั้ง ๆ ที่โง่. โง่เง่า ว. โง่มาก. โง่เง่าเต่าตุ่น (สำ) ว. โง่ที่สุด เช่น เพราะโง่เง่าเต่าตุ่นพ่อคุณเอ๋ย ผู้ใดเลยจะประสงค์จำนงหมาย. (นิ. ทวาราวดี). โง่แล้วอยากนอนเตียง (สำ) ว. โง่แล้วไม่เจียมตัวว่าโง่ ไปทำสิ่งที่ตน ไม่รู้ไม่เข้าใจ.