แหยะ ๆ

[แหฺยะ] ว. ไม่น่ากินไม่น่าแตะต้องเพราะแฉะ; อาการที่เคี้ยวข้าวเคี้ยวหมาก

เป็นต้นอย่างเนิบ ๆ.