แหงน

[แหฺงน] ก. หงายหน้าขึ้น, เงยขึ้น.

แหงนคอตั้งบ่า (สำ) ก. เงยเต็มที่. แหงนเต่อ, แหงนเถ่อ ว. ค้างอยู่; โดยปริยายหมายความว่า เก้อ, ไม่สม ปรารถนา.