แหก

ก. แยกออก, ถ่างออก, ทำให้อ้าออก, เช่น แหกขา, ใช้กำลังฟันฝ่าออกไป

เช่น แหกคุก กองทหารตีแหกวงล้อมข้าศึกออกไป. แหกขี้ตา (ปาก) ก. รีบร้อน เช่น แหกขี้ตามาแต่เช้า. แหกคอก ก. ประพฤติตัวผิดเหล่าผิดกอหรือผิดขนบธรรมเนียมประเพณี ที่เคยประพฤติปฏิบัติกันมา (มักใช้ในเชิงตำหนิ). แหกตา ก. ใช้มือถ่างเปลือกตาออก, โดยปริยายหมายความว่า ลืมตา (ใช้ในเชิงประชด) เช่น แหกตาดูเสียบ้างซิ, หลอก เช่น ถูกแม่ค้าแหกตา. แหกปาก (ปาก) ก. ตะเบ็งเสียง.