- แผ้ว
- ๑ก. ทำให้เตียน สะอาด หรือหมดสิ้นไป, มักใช้ประกอบกับคำอื่น เช่น แผ้วถาง แผ้วกวาด. ว. สะอาด, หมดจด, บริสุทธิ์, มักใช้เข้าคู่ กับคำ ผ่อง เป็น ผ่องแผ้ว. แผ้วพาน ก. รบกวน เช่น ภัยอันตรายอย่าได้แผ้วพาน. ๒ น. เสือปลาขนาดใหญ่. (ดู เสือปลา ที่ เสือ ๑).
Thai dictionary (พจนานุกรมไทย). 2014.
