แผ่

ก. คลี่ขยายกระจายออกไปให้มีลักษณะแบนราบหรือกว้างกว่าเดิม

หรืออาการอื่น ๆ ที่คล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น แผ่อาณาเขต แผ่หาง; ให้ เช่น แผ่ส่วนบุญ. แผ่กระจาด (ปาก) ก. นอนแผ่เต็มที่ เช่น ลงไปแผ่กระจาดอยู่บนร้าน ข้างโรงยี่เกแล้ว. (รัตนทวารา). แผ่แง่ ก. แสดงท่าทางท่วงทีเป็นชั้นเชิง. แผ่ซ่าน ก. ซึมซาบกระจายไปทั่ว. แผ่ตน ก. อวดตน, แต่งตัวผึ่งผาย. แผ่เผื่อ ก. เจือจาน, ให้ประโยชน์แก่ผู้อื่นด้วยความโอบอ้อมอารี, เผื่อแผ่ ก็ว่า. แผ่เมตตา ก. ปรารถนาให้ผู้อื่นมีความสุข. แผ่พังพาน, แผ่แม่เบี้ย ก. อาการที่งูเห่าหรืองูจงอางเป็นต้นชูและ แผ่คอให้แบนเพื่อเตรียมฉกศัตรูเป็นต้น. แผ่สองสลึง (ปาก) ว. อาการที่นอนหงายมือตีนเหยียดออกไปเต็มที่. แผ่หลา (ปาก) ว. อาการที่นอนเหยียดแขนขาเต็มที่. แผ่อำนาจ ก. แสดงอำนาจ, ขยายอำนาจ.