เศวต

[สะเหฺวด, สะเหฺวดตะ] น. สีขาว. (ส.; ป. เสต).

เศวตกุญชร [สะเหฺวดกุนชอน] น. ช้างเผือก. เศวตงค์ [สะเหฺวตง] ว. มีตัวขาว. (ส. เศฺวตางฺค). เศวตฉัตร [สะเหฺวดตะฉัด] น. ฉัตรขาว ใช้เป็นเครื่องหมายแห่ง ความเป็นพระเจ้าแผ่นดิน เป็นต้น. (ส. เศฺวตจฺฉตฺร ว่า ฉัตรขาว). เศวตัมพร, เศวตามพร [สะเหฺวตำพอน, ตามพอน] น. ชื่อนิกาย ในศาสนาเชนหรือเดียรถีย์นิครนถ์ซึ่งประพฤติตนเป็นผู้นุ่งห่ม ผ้าขาว, คู่กับ นิกายทิคัมพร. [ส. เศฺวต (ขาว) + อมฺพร (เครื่องนุ่งห่ม)]. เศวติภ, เศวตีภ, เศวเตภ [สะเหฺวติบ, ตีบ, เตบ] น. ช้างเผือก. (ส. เศฺวเตภ).