เลนส์

น. วัตถุโปร่งใสซึ่งมีพื้นหน้าเป็นผิวนูนหรือเว้า โดยทั่วไปมักทำ

ด้วยแก้ว มีสมบัติหักลำแสงที่ผ่านไปให้ลู่เข้าหรือถ่างออกได้; (แพทย์) แก้วตา. (อ. lens). เลนส์ตีบแสง น. เลนส์นูน. เลนส์ถ่างแสง น. เลนส์เว้า. เลนส์นูน น. เลนส์ที่มีพื้นหน้าโค้งนูนตรงกลางหนามากกว่า ตอนริม มีสมบัติหักลำแสงที่ผ่านไปให้ลู่เข้า, เลนส์ตีบแสง ก็เรียก. (อ. convex lens). เลนส์เว้า น. เลนส์ที่มีพื้นหน้าโค้งเว้า ตรงกลางหนาน้อยกว่า ตอนริม มีสมบัติหักลำแสงที่ผ่านไปให้ถ่างออก, เลนส์ถ่างแสง ก็เรียก. (อ. concave lens). เลนส์สัมผัส น. เลนส์เล็ก ๆ บาง ๆ ใช้ครอบตาดำเพื่อช่วยให้มอง เห็นได้ดีอย่างคนสายตาปรกติ. (อ. contact lens).