เพ่ง

ก. จ้องดู, เล็งดู, (ใช้แก่ตา) เช่น เพ่งสายตา เพ่งหนังสือ; มุ่งเฉพาะ

อารมณ์ภายใน (ทางใจ) เช่น เพ่งกสิณ; เจาะจง. เพ่งพิศ ก. ดูด้วยความพินิจพิเคราะห์. เพ่งเล็ง ก. มุ่งจะเอา, มุ่งจะติโทษ, มุ่งถึง.