เพื่อน

๑

น. ผู้ชอบพอรักใคร่กัน, ผู้สนิทสนมคุ้นเคยกัน, เช่น เขามีเพื่อนมาก, ผู้ร่วมสถาบันหรือร่วมอาชีพเป็นต้น เช่น เพื่อนร่วมโรงเรียน เพื่อน ร่วมรุ่น เพื่อนข้าราชการ เพื่อนกรรมกร, ผู้ร่วมธุระ เช่น อยู่เป็น เพื่อนกันก่อน ไปเป็นเพื่อนกันหน่อย, ผู้อยู่ในสภาพเดียวกัน เช่น เพื่อนมนุษย์ เพื่อนร่วมโลก. เพื่อน ๆ น. เพื่อนทั่ว ๆ ไป เช่น พวกเพื่อน ๆ. เพื่อนเกลอ น. เพื่อนสนิท, เพื่อนร่วมน้ำสาบาน. เพื่อนคู่ทุกข์คู่ยาก น. ผู้ที่ใช้ชีวิตร่วมกันไม่ทอดทิ้งกันทั้งในยาม สุขยามทุกข์, ผู้ที่ร่วมทุกข์ร่วมสุขกันมาเป็นเวลานานปี, (มักใช้แก่ คู่ผัวตัวเมีย), เพื่อนร่วมสุขร่วมทุกข์ ก็ว่า. เพื่อนคู่หู น. เพื่อนที่ถูกคอถูกใจกัน. เพื่อนเจ้าบ่าว น. ชายผู้ทำหน้าที่เป็นเพื่อนของเจ้าบ่าวในพิธีแต่งงาน. เพื่อนเจ้าสาว น. หญิงผู้ทำหน้าที่เป็นเพื่อนของเจ้าสาวในพิธีแต่งงาน. เพื่อนต่างเพศ น. เพื่อนที่ไม่ใช่เพศเดียวกัน. เพื่อนตาย น. เพื่อนร่วมสุขร่วมทุกข์หรือยอมตายแทนกันได้. เพื่อนบ้าน น. ผู้มีบ้านเรือนอยู่ใกล้เคียงกัน. เพื่อนฝูง น. เพื่อนที่รู้จักมักคุ้นกัน. เพื่อนยาก น. เพื่อนในยามทุกข์ยาก, เพื่อนร่วมทุกข์ยาก. เพื่อนเล่น น. เพื่อนที่เล่นหัวกันมาตอนเป็นเด็ก. ๒ (ปาก) ส. คำใช้แทนคำว่า เขา หรือ ท่าน ในอาการที่เป็นกันเอง.