เนือง

ว. เสมอ ๆ, บ่อย ๆ, เช่น แสนเสนางค์เนืองบร. (ตะเลงพ่าย), ไปมาหาสู่

อยู่เนือง ๆ. เนืองนอง ก. หลั่งไหลไม่ขาดสาย, มีมากต่อเนื่องกันไม่ขาดสาย เช่น ทรัพย์สินเนืองนอง, นองเนือง ก็ว่า. เนืองนิตย์ ว. เสมอ ๆ เช่น ส่งข่าวถึงกันอยู่เนืองนิตย์. เนืองแน่น ว. แออัด, ยัดเยียด.