เทื้อ

๑

ว. ครั้ง, หน, เตื้อ ก็ใช้. ๒ ว. สาวแก่, ทึนทึก; ไม่ว่องไว เช่น จะหนักเนื้อแลเทื้อองค์. (กฤษณา).