เคื้อ

๑

(กลอน) ว. งาม, โดยมากเป็น อะเคื้อ. ๒ (ถิ่น; กลอน; โบ) น. เครือ, เชื้อสาย, เช่น เคื้อคู ว่า เชื้อสายของครู. (ม. คำหลวง กุมาร).