ฮุบ

ก. งับเอาเข้าไว้ในปาก เช่น ปลาฮุบเหยื่อ, โดยปริยาย

หมายถึงรวบเอาเป็นของตน เช่น ฮุบที่ดินของรัฐมาเป็น ของตน.