อเนจอนาถ

[อะเหฺน็ดอะหฺนาด] ก. สลดใจเป็นอย่างยิ่ง. (ป. อนิจฺจ ว่า ไม่เที่ยง +

อนาถ ว่า ไม่มีที่พึ่ง).