อุปนิกขิต

[อุปะนิกขิด, อุปะนิกสิด] ก. เก็บไว้, รักษาไว้. น. คนสอดแนม,

จารชน. (ป. อุปนิกฺขิตฺต; ส. อุปนิกฺษิปฺต).