กาก

น. สิ่งที่เหลือเมื่อคั้นหรือคัดเอาส่วนดีออกแล้ว

เช่น กากมะพร้าว; หยากเยื่อ; เดนเลือก (ใช้เป็นคำด่า) เช่น กากมนุษย์ คนกาก. กากขยาก น. กากที่หยาบ, หยากเยื่อ. กากข้าว น. ข้าวเปลือกที่ปนอยู่ในข้าวสารหรือข้าวสุก. กากเพชร น. ส่วนของเพชรที่คัดออก; ผงแวววาวคล้ายกระจก สำหรับโรยแต่งเครื่องประดับเป็นต้น; เครื่องใช้ตัดกระจก; เครื่องใช้เจียระไนรัตนชาติ; เครื่องบดวาล์ว, เรียกเครื่องลับมีดเป็นต้น ชนิดหนึ่ง ว่า หินกากเพชร. กากรุน, กากกะรุน น. ผงของกะรุนที่เอามาผสมครั่งขัดของแข็งเช่นป้าน. กากหมู น. มันหมูที่เจียวเอาน้ำมันออกแล้ว.