อัป

[อับปะ] คำประกอบหน้าศัพท์ที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤต

มีความหมายว่า ไม่, ไร้, ไปจาก, ปราศจาก, เช่น อัปภาคย์ ว่า ไร้โชค ปราศจากโชค, อัปยศ ว่า ไร้ยศ, ใช้ อป ก็ได้. (ป., ส. อป).