อันติม

[อันติมะ] ว. สุดท้าย, สูงสุด, เช่น ความจริงอันติมะ คือ ความจริง

สุดท้าย ความจริงสูงสุด. (ป.; อ. ultimate). อันติมสัจ [มะสัด] (ปรัชญา) น. ความจริงขั้นสุดท้าย, ความจริง ขั้นสูงสุด.