อะดุง

(กลอน) ว. สูงส่ง, ไม่มีที่เปรียบ, เลิศ, เช่น ศรีสิทธิฤทธิชัย ไกรกรุง

อะดุงเดชฟุ้งฟ้า. (ลอ).