อภิสัมโพธิญาณ

[อะพิสำโพทิยาน] น. ญาณคือความตรัสรู้เองด้วยพระปัญญาอันยิ่ง

หมายเฉพาะการตรัสรู้เป็นพระพุทธเจ้า.