อภิสมโพธิ

[อะพิสมโพด, สำโพทิ] น. ความตรัสรู้เองด้วยพระปัญญาอันยิ่ง

หมายเฉพาะการตรัสรู้เป็นพระพุทธเจ้า. (ป.).