อภิ

คำประกอบหน้าศัพท์ที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤต มีความหมาย

ว่า ยิ่ง, วิเศษ, เหนือ, เช่น อภิรมย์ = ยินดียิ่ง, อภิญญาณ = ความรู้วิเศษ, อภิมนุษย์ = มนุษย์ที่เหนือมนุษย์ทั้งหลาย. (ป.).