อปราชัย

[อะปะ, อับปะ] น. ความไม่แพ้, ความชนะ; (กลอน) บางทีใช้

หมายความว่า แพ้ เช่น คบคนดีเป็นศรีแก่ตัว คบคนชั่วอัปราชัย. (ป.).