อกัปปิยะ

[อะกับปิยะ] ว. ไม่ควร, ไม่เหมาะ. (ป.).

อกัปปิยวัตถุ น. สิ่งที่ต้องห้ามไม่ให้บริโภคใช้สอย (ใช้แก่ภิกษุ). (ป.). อกัปปิยโวหาร น. ถ้อยคำที่ไม่ควรใช้พูด. (ป.).