หิต

[หิด, หิตะ-] น. ความเกื้อกูล, ประโยชน์. (ป., ส.).

หิตกร [หิตะกอน] น. ผู้ทำการเกื้อหนุน. (ป., ส.). หิตประโยชน์ [หิตะปฺระโหฺยด] น. ประโยชน์เกื้อกูล. หิตพจน์, หิตวจนะ [หิตะพด, หิตะวะจะนะ] น. คำที่เป็นประโยชน์เกื้อกูล. หิตานุหิตประโยชน์ [หิตานุหิตะปฺระโหฺยด] น. ประโยชน์เกื้อกูลน้อยใหญ่.