หาม

๑

ก. เอาสิ่งใดสิ่งหนึ่งห้อยกลางไม้หรือวางบนเปลเป็นต้น แล้วช่วยกันหิ้วหรือ ยกไป, ช่วยกันยกหัวและท้ายพาไป. ๒ ว. รุ่ง, สว่าง, ฮาม ก็ว่า. (ข. พฺรหาม). หามรุ่งหามค่ำ ว. ตลอดวันตลอดคืน เช่น เที่ยวหามรุ่งหามค่ำ.