หัตถ\-

[หัดถะ-, หัด] น. มือ; ศอกหนึ่ง; งวงช้าง. (ป.; ส. หสฺต).

หัตถกรรม น. งานช่างที่ทำด้วยมือ โดยถือประโยชน์ใช้สอยเป็นหลัก. (ป. หตฺถ + ส. กรฺมนฺ; ป. หตฺถกมฺม). หัตถการ, หัตถกิจ น. การทำด้วยฝีมือ, การช่าง. หัตถบาส น. ระยะระหว่างพระสงฆ์ที่นั่งทำสังฆกรรมหรือระหว่างพระภิกษุ สามเณร กับคฤหัสถ์ผู้ถวายของ ห่างกันไม่เกินศอกหนึ่ง. (ป. หตฺถปาส). หัตถพันธ์, หัตถาภรณ์, หัตถาลังการ น. สร้อยมือ. หัตถศาสตร์ น. วิชาเกี่ยวกับการทำนายจากเส้นลายมือ. หัตถศิลป์ น. ศิลปะในการผลิตสิ่งต่าง ๆ ด้วยมือ โดยถือความงามเป็น หลัก. (ป.). หัตถศึกษา น. การศึกษาที่เน้นในเรื่องการประดิษฐ์สิ่งต่าง ๆ ด้วยมือ.