หลุม

[หฺลุม] น. ที่ซึ่งมีลักษณะเป็นบ่อ มักมีขนาดเล็กและตื้น, ที่ซึ่งขุดลงไปใน

พื้นดิน มีลักษณะตามต้องการเพื่อวัตถุประสงค์อย่างใดอย่างหนึ่ง เช่น หลุมเสา หลุมเผาถ่าน. หลุมโจน น. หลุมสำหรับลวงให้ปลากระโดดลงไป. หลุมพราง น. หลุมที่ทำลวงไว้; โดยปริยายหมายความว่า เล่ห์กล หรือ อุบาย. หลุมเสือก น. หลุมที่ตรงปากใช้โคลนหรือดินเหนียวทำให้ลื่นเพื่อให้ปลา เสือกตัวลงไป. หลุมหลบภัย น. หลุมที่ใช้สำหรับกำบังภัยทางอากาศ. หลุมอากาศ น. บริเวณอากาศบางเป็นเหตุให้เครื่องบินเสียระดับโดย กะทันหัน.