หลัว

๑

[หฺลัว] น. ภาชนะสานรูปคล้ายทรงกระบอก ก้นสอบปากผาย มีหูที่ขอบ ปาก ๒ ข้าง. (รูปภาพ หลัว) ๒ [หฺลัว] ว. มัว, ไม่แจ่ม, ไม่กระจ่าง, เช่น ตอนเช้าใกล้สว่าง อากาศยังหลัว ๆ อยู่ มองอะไรไม่ค่อยชัด, ใช้ว่า สลัว ก็มี. ๓ [หฺลัว] (ถิ่น-พายัพ) น. ฟืน, ฟืนไม้ไผ่.