หนี

ก. ไปเสียให้พ้น, หลีกไปให้พ้น, เช่น หนีภัย หนีทุกข์; หลีกเลี่ยง เช่น

หนีภาษี หนีโรงเรียน. หนีร้อนมาพึ่งเย็น (สำ) ก. หนีจากที่ที่มีความเดือดร้อนมาอาศัยอยู่ในที่ที่ มีความสงบสุข. หนีเสือปะจระเข้ (สำ) ก. หนีภัยอันตรายอย่างหนึ่งแล้วต้องพบภัยอันตราย อีกอย่างหนึ่ง. หนีหน้า ก. หลบไม่ยอมให้พบหน้า.