สุกเอาเผากิน

(สำ) ว. อาการที่ทำลวก ๆ, อาการที่ทำพอเสร็จไปคราว

หนึ่ง ๆ เช่น เขาทำงานสุกเอาเผากิน พอให้พ้นตัวไป.