สามานย์

ว. เลวทรามต่ำช้า เช่น ลูกสามานย์ทำร้ายพ่อแม่, มักใช้

เข้าคู่กับคำ ชั่วช้า เป็น ชั่วช้าสามานย์. (ส. สามานฺย).