สันทิฐิก

[สันทิดถิกะ] (แบบ) ว. ควรเห็นเอง, เป็นคุณของพระธรรมอย่างหนึ่ง.

(ป. สนฺทิฏฺ??ก; ส. สานฺทฺฤษฺฏิก).