- สันทัด
- ก. ถนัด, จัดเจน, เช่น เรื่องนี้เขาไม่สันทัด เขาสันทัดในด้านคำนวณ.ว. ปานกลาง, ไม่ใหญ่ไม่เล็ก, ไม่สูงไม่ต่ำ, (ใช้แก่รูปร่าง), เช่น รูปร่าง สันทัด. สันทัดกรณี [สันทัดกะระนี, สันทัดกอระนี] ว. ที่รู้เรื่องนั้น ๆ ดี เช่น เขาเป็นผู้สันทัดกรณีในด้านการต่างประเทศ.
Thai dictionary (พจนานุกรมไทย). 2014.
