กะต่อย

๑

(ถิ่น-ปักษ์ใต้) ว. เล็ก, ลีบ, เช่น สะตอกะต่อย ว่า ลูกสะตอลีบ. ๒ น. พลูป่า เรียกว่า พลูกะต่อย. (ปรัดเล).