วีร

[วีระ] ว. กล้าหาญ. (ป., ส.).

วีรกรรม [วีระกำ] น. การกระทำที่ได้รับยกย่องว่าเป็นความกล้าหาญ, การกระทำของผู้กล้าหาญ. วีรชน [วีระชน] น. ผู้ที่ได้รับยกย่องว่ามีความกล้าหาญ. วีรบุรุษ [วีระบุหฺรุด] น. ชายที่ได้รับยกย่องว่ามีความกล้าหาญ. (ส. วีรปุรุษ). วีรสตรี [วีระสัดตฺรี] น. หญิงที่ได้รับยกย่องว่ามีความกล้าหาญ.