วิญญู

น. ผู้รู้แจ้ง, นักปราชญ์. (ป.; ส. วิชฺ?).

วิญญูชน (กฎ) น. บุคคลผู้รู้ผิดรู้ชอบตามปรกติ. วิญญูภาพ น. ความเป็นผู้รู้ผิดรู้ชอบตามปรกติ.