กล้ำ

[กฺล้ำ] ก. ควบ เช่น กล้ำอักษร อักษรกล้ำ, ทำให้เข้ากัน, กลืนกัน,

เช่น กล้ำเสียง เสียงกล้ำ, มีโทษอันหนึ่งไซร้ กลบกล้ำพันคุณ. (โลกนิติ), คือดั่งปากเว้นกล้ำ แกล่เหมี้ยงหมากพลู. (โลกนิติ), กัลยาจะกล้ำอำความตาย. (อิเหนา). กล้ำกราย ก. เข้าไปปะปน, ล่วงเข้าไป. กล้ำกลืน ก. ฝืนใจ, อดกลั้นไม่แสดงให้เห็น.