กลุ้ม

[กฺลุ้ม] ก. รวมประดังคับคั่ง เช่น พูดกันกลุ้ม, ปกคลุมอยู่ทำให้มืดคลุ้ม

เช่น ควันกลุ้ม เมฆกลุ้ม; รู้สึกอัดอั้นยุ่งใจ เช่น คิดไม่ออกกลุ้มเหลือเกิน; ชุลมุน, ขวักไขว่, เช่น วิ่งกันให้กลุ้ม. กลุ้มใจ ก. รู้สึกรำคาญหรือยุ่งยากใจ ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไร. กลุ้มรุม ก. ประดังห้อมล้อมเข้ามา. กลุ้มอกกลุ้มใจ ก. กลุ้มใจ