ริบ

๑

ก. รวบเอายึดเอาโดยพลการหรือโดยอำนาจกฎหมายเป็นต้น. ริบทรัพย์ ก. ยึดเอาทรัพย์มาเป็นของแผ่นดิน เช่น ถูกริบทรัพย์โดย คำสั่งศาล. ริบทรัพย์สิน (กฎ) น. โทษทางอาญาสถานหนึ่งที่ศาลสั่งให้ทรัพย์สิน ที่ริบตกเป็นของแผ่นดิน. ริบราชบาตร [-ราดชะบาด] ก. รวบเอาทรัพย์สินของคนที่ต้อง พระราชอาญาเข้าเป็นของหลวง. ๒ ว. คม.