กลาบาต

[กะลาบาด] น. พวกนั่งยามตามไฟ, การตามไฟรักษายาม;

ก้อนที่มีแสงซึ่งตกจากอากาศลงมาสู่ผิวโลก ถือว่าเป็นลางบอกเหตุร้าย, อุกกาบาต ก็เรียก. (บางทีจะเป็นคำตัดมาจาก ''อุกลาบาต'' ดูอุกกา).