กลาง

[กฺลาง] น. ส่วนที่ไม่ค่อนไปข้างใดข้างหนึ่ง,

โดยปริยายหมายความว่า ในที่หรือเวลาระหว่าง เช่น กลางฝน; ที่รวม, ที่รวมกิจการงานที่มีสาขาย่อยออกไป, เช่น สำนักงานกลาง ไปรษณีย์กลาง. กลางเก่ากลางใหม่ ว. ไม่เก่าไม่ใหม่. กลางคน ว. มีอายุพ้นวัยหนุ่มสาว แต่ยังไม่แก่. กลางคัน ว. ในระหว่างเหตุการณ์, ในระหว่างที่ยังไม่เสร็จ. กลางค่ำ (โบ; กลอน) น. เวลากลางคืน, ใช้เข้าคู่กับคำ กลางคืน เป็น กลางค่ากลางคืน. (ดู ค่า). กลางคืน น. ระยะเวลาตั้งแต่ย่ำค่ำถึงย่ำรุ่ง, (กฎ) เวลาระหว่างพระอาทิตย์ตกกับพระอาทิตย์ขึ้น. กลางแจ้ง น. นอกร่มไม้ชายคา. กลางใจมือ น. อุ้งมือ. กลางช้าง น. ตำแหน่งพนักงานประจำกลางหลังช้าง. กลางดิน น. นอกที่มุงที่บัง เช่น นอนกลางดินกินกลางทราย. กลางดึก น. เวลากลางคืนตอนดึก ประมาณตั้งแต่เที่ยงคืนไป. กลางเดือน น. วันเพ็ญ เช่น กลางเดือน ๖. กลางทาสี (กฎ; โบ) น. เรียกหญิงที่มีทุกข์ยาก ชายช่วยไถ่มาเลี้ยงเป็นเมีย ว่า เมียกลางทาสี. (สามดวง). กลางนอก (กฎ; โบ) น. เรียกหญิงที่ชายสู่ขอมาเลี้ยงเป็นอนุภริยาว่า เมียกลางนอก. (สามดวง). กลางบ้าน ว. ใช้เรียกยาเกร็ดที่ชาวบ้านเชื่อถือกันเองว่า ยากลางบ้าน. กลางแปลง ว. ที่แสดงหรือเล่นเป็นต้นในที่แจ้ง เช่น โขนกลางแปลง หนังกลางแปลง คล้องช้างกลางแปลง. กลางเมือง น. ประชาชน ในคำว่า ฉ้อกลางเมือง หมายถึง ฉ้อโกงประชาชน; การรบกันเองในเมือง เรียกว่า ศึกกลางเมือง; (กฎ; โบ) เรียกหญิงที่บิดามารดายินยอมยกให้เป็นภริยาชายว่า เมียกลางเมือง. (สามดวง). กลางวัน น. ระยะเวลาตั้งแต่ย่ำรุ่งถึงย่ำค่ำ, ระยะเวลาราว ๆ เที่ยง, เรียกอาหารระหว่างมื้อเช้ากับมื้อเย็นว่า อาหารกลางวัน. กลางหาว น. กลางแจ้ง เช่น รองน้ำฝนกลางหาว, บนฟ้า เช่น เครื่องบินรบกันกลางหาว.