- ระยำ
- ว. ชั่วช้า, ต่ำช้า, เลวทราม, อัปมงคล, เช่น คนระยำ เรื่องระยำ ทำระยำ;(ถิ่น-ปักษ์ใต้) ยับเยิน, แหลก, เช่น ดังดวงแก้วตกต้องแผ่นผา ร้าวระยำ ช้ำจิตเจ็บอุรา. (อิเหนา). ระยำตำบอน (ปาก) ว. เลวทราม, ชั่วช้า, เหลวไหล. ระยำยับ ว. แหลกยับเยิน, แตกย่อยยับ.
Thai dictionary (พจนานุกรมไทย). 2014.
