กลบ

[กฺลบ] ก. กิริยาที่เอาสิ่งซึ่งเป็นผงโรยทับข้างบนเพื่อปิดบัง,

เอาดินหรือสิ่งอื่น ๆ ใส่ลงไปในที่เป็นหลุมเป็นบ่อ หรือเป็นแอ่งเพื่อให้เต็มหรือไม่ให้เห็นร่องรอย, โดยปริยายหมายความว่า ปิดบัง เช่น กลบความ, ใช้เนื้อ, ทดแทน, เช่น ให้เอาสินไหมมากลบทรัพย์นั้นเสีย. (กฎ. ราชบุรี), กลบลบ ก็ว่าเช่น หักกลบลบหนี้. กลบเกลี่ย ก. ปิดให้เรียบสนิท. กลบเกลื่อน ก. ทำให้เรื่องเลือนหายไป. กลบบัตรสุมเพลิง น. ชื่อพิธีพราหมณ์อย่างหนึ่ง ทำแก้เสนียด.